Ey Kol Saatim!

Bazen ruhunuz çiviye, bazen çalıya, bazen keskin bir ana takılır. Yıkılmış evlerin tuğlaları arasında, başından zamanı savan adamların diz çöküp ağladığı duvarlar. Dualar yıkık. Sahip olduğun tüm eşyalar, kendine eş tuttuğun eşyalar. Seni sana anlatanlar… Nereye takılı kalmış? Bugünlerde kol saatimle aram pek iyi değil. Sık sık duruyor. Takılı kalıyor kendince belirlediği dakikaya, bekliyor beni. Koluma takıyorum, hareket halinde herhangi bir saatle göz göze gelip kopyalıyorum. Can, hayat öpücüğü veriyorum ona. Akrep yelkovan dans ediyor, dönüyorlar baş başa. Gün geçiyor, eve geliyorum, kolumdan saatimi çıkartıyorum, ağırlaşmış zaman, on dakika geriden yaşatıyor bana sizleri, sizlerdeki izleri. Bir türlü aynı dakikanın insanları olamıyoruz. Saatim, kendi ruh haline göre ona buna takılı kalıyor, tutunuyor. Gerideyiz diyorum, geride. Bazen yıkık bir evin tuğlalarında. Fakat iş geri kalmakla da bitmiyor, saatim kendine tuhaf bir alışkanlık edindi, kolumdayken işliyor, kolumdan çıkartıyorum, bırakıyorum uykuya, hemen duruyor zaman. Her gün durmuş kol saatimle ilgileniyorum, ona ayar çekiyorum. İleri gitmek istemeyen, bensizliği zamandan saymayan saatimi elime alıp kuruyorum, mekanik bir ilişki oluştu aramızda. Pil nedir ki, zaman durmak istesin tüm kalplere hükmedebilir. Sorgusuz teslim oldum. Bir huy ve karakter edindi kendine. Çeşitli anlamlara denk gelen, fakat benim idrak düzeyimi fazlaca aşan bir anlam zinciri. Bugün hiç takmadım koluma, bir bakayım zamanımın saati kaçta. 03:36 Hah işte bunca yazı heba oldu, yine bir şeyler anlatmakta, saatimle saatler aynı nizamda. Haksız çıkarttı bu işgüzar beni, yazdıklarımı. Her şeyin farkında. Onun hakkında yazdığımın bile farkında sanırsam. Yine duracaksın biliyorum, ruh bir şeye takıldı mı yurt edinir kendine orayı. Senin bu yaptığın neye denk düşer, bana diyorsun ki emin olma mı, aramız pek iyi değil derken tam tersi mi, bu yazıya inat işliyorsun koşa koşa. Hiçbir şeye takılmadı mı ruhun? Ey kol saatim, uykunu ne kaçırdı söyle? Anlıyorum şimdi seni, seni ve uykusuzluğunu, durmayışının nedenini hissediyorum. Benimlesin. Kolumda olman bir şeyi değiştirmiyor değil mi, hiçbir zaman ben bunu anlayamamışım. İlerliyor mu zaman? Yeniden baktım sana. Vallahi de ilerliyor zaman. Gözlerinde ne bir ağırlaşma ne de bir duraksama mevcut. Arkana bakma Orpheus, arkana sakın bakma ve ilerle, senin arkandayım, ama ne olursa olsun sakın arkana bakma, bana dönüp bakma.